Morświn kalifornijski (Phocoena sinus) – gatunek ssaka z rodziny morświnowatych (Phocoenidae). Jest najmniejszym z delfinów i jednym z mniejszych waleni. Gatunek bardzo rzadki, uważany za najbardziej zagrożonego wyginięciem przedstawiciela zarówno rodziny, jak i w ogóle ssaków.
Ma mniejszą głowę i krótszy pysk w porównaniu z innymi waleniami, ciemnoszare ubarwienie grzbietu z jaśniejszym spodem. Płetwa grzbietowa trójkątna i znacznie wyższa w stosunku do ciała niż u innych morświnów. Zęby tego gatunku mają łopatkowaty kształt. W górnej szczęce jest ich 20 – 21 par, zaś w żuchwie 18 par. Od innych morświnów różni się rozmiarem, niespotykanym ubarwieniem oraz płetwą grzbietową, która jest znacznie wyższa w stosunku do ciała niż u pozostałych. Przede wszystkim jednak wyróżnia go to, że jest gatunkiem najbardziej zagrożonym wyginięciem. I nie tylko wśród morświnów, ale ssaków w ogóle. Z powodu charakterystycznej czarnej obwódki wokół pyszczka i oczu nazywany jest pandą mórz.
Morświn kalifornijski jest endemitem, zasiedlającym płytkie wody przybrzeżne w północnej części Zatoki Kalifornijskiej. Rzadko spotykany w wodach o głębokości powyżej 30 m. W regionie, w którym żyje, czyli w Zatoce Kalifornijskiej, mówią na niego vaquita, co po hiszpańsku znaczy "mała krowa". Jest jedynym gatunkiem morświna występującym w tak ciepłych wodach. Morświn kalifornijski żyje pojedynczo, w parach lub w małych grupach (do 10 osobników).
Spotykany pojedynczo lub w małych grupach. Żywi się rybami i kałamarnicami.
Ciąża trwa prawdopodobnie 10-11 miesięcy.Samice rodzą młode zazwyczaj co drugi rok, w dodatku vaquity żyją krótko, do 25 lat.
W 1999 roku liczebność morświna kalifornijskiego szacowano na ponad 560 osobników, jednak według badań w 2008 roku obecnie żyło ich tylko 250, co oznaczało spadek o ponad 56% w ciągu dekady. Według liczenia w 2014 roku pozostało już tylko 97 osobników, w 2017 roku 30, natomiast w 2018 roku zaledwie 12. Największym zagrożeniem dla gatunku są przypadkowe odłowy w sieci rybackie, co spotyka szczególnie młode osobniki. Gatunek jest objęty konwencją waszyngtońską CITES (załącznik I).
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii CR (krytycznie zagrożony wyginięciem). Na świecie występuje mniej niż 100 osobników