Dzięcioł białogrzbiety (Dendrocopos leucotos) – gatunek średniej wielkości osiadłego ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae). Zamieszkuje pas lasów liściastych Eurazji od Renu po wybrzeże Pacyfiku i wyspy w jego zachodniej części. Nie jest zagrożony.
Dz
DzienneMi
MięsożerneZw
Zwierzęta owadożerneEntomofag, owadożerca – zwierzę lub rzadziej roślina odżywiające się owadami – zarówno larwami, poczwarkami, jak i dorosłymi owadami. Entomo...
Na
NadrzewneLą
LądoweJajorodność – najbardziej rozpowszechniona forma rozrodu płciowego zwierząt, polegająca na rozwoju zarodkowym w jaju wydalonym z organizmu matk...
Zw
Zwierzęta monogamiiMonogamia – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamicznos...
Sa
SamotneNi
Nie migrująceW
zacznij od...
Zamieszkuje wschodnią Europę ( w innych jej częsciach wyspowo) Kaukaz, Grecję, pólnocną i południową Turcję, zachodnią Norwegię, południową Szwecję i w pasie przechodzącym przez: Rosję, północny Kazachstan i Mongolię, aż po Japonię i Chiny. Spotkamy go również na Kamczatce.
Wyróżnia się 11 lub 12 podgatunków D. leucotos:
Dzięcioł białogrzbiety, tak samo jak inne dzięcioły, tworzy pary monogamiczne.
Genom dzięcioła białogrzbietego ma długość 16 838 bp i składał się z 13 genów kodujących białka, dwóch rRNA, 22 tRNA, niekodującego regionu kontrolnego i regionu powtórzeń.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje dzięcioła białogrzbietego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność światowej populacji, obliczona w oparciu o szacunki organizacji BirdLife International dla Europy z 2015 roku, mieści się w przedziale 1,32–3,35 miliona dorosłych osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy. Od 2014 roku IUCN uznaje dzięcioła większego (D. leucotos owstoni) za osobny gatunek. Zalicza go do kategorii NT (Near Threatened – bliski zagrożenia). Jego liczebność szacuje się na 1000–2499 dorosłych osobników, a trend liczebności uznawany jest za stabilny.
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową. Wymaga ochrony czynnej. Na Czerwonej liście ptaków Polski został sklasyfikowany jako gatunek bliski zagrożenia (NT). Głównym zagrożeniem dla niego jest wycinka starych drzew i usuwanie spróchniałych pni.
